مادر عزیزم سلام (البته من که همیشه بهت میگم مامان، هیچ وقت نگفتم مادر)
مامان خوبم
الان که دارم این نامه رو می نویسم، تو اتاق بغلی داری به بچه ها درس میدی. نزدیک به 50 سال هس که داری تدریس می کنی و هیچ موقع هم خسته نمیشی. عشقی که به معلمی داری رو به ما هم دادی مامان. معلم چند نسل از ماها بودی و هم سواد یادمون دادی و هم درس زندگی دادی بهمون.
مامان، همیشه این عشقی که به معلمی داری رو همه جا تعریف می کنم و با افتخار سربلند می کنم که همچین مادری دارم.
مامان، تو برای من مظهر عشق به انسانیت هستی و علاوه بر اینکه مامان ما هستی، مادر معنوی خیلی از بچه های دیگه هم بودی و هستی با کارها و تلاش هایی که انجام میدی.
یادم هس که یه بار اومده بودی تهران، یکی از شاگردات که استاد دانشگاه شده بود ، بعد از سی سال تو رو پیدا کرده بود و اومد به دیدنت. می گفت که شما 30 سال پیش معلم چهارم ابتدایی من بودید، من از ریاضی متنفر بودم ولی از کلاس شما به بعد من عاشق ریاضی شدم و الان هم که دکترای ریاضی و استاد دانشگاه بود.
و چقدر دانش آموزای دیگه که هر کسی به مسیر خودش در زندگی رفتند و به موفقیت رسیدند.
این ذره ذره تلاش های قریب به نیم قرن معلمی شما، اثراتش تو خیلی از جاهای دنیا مطمئنا وجود داره و دیگه نمیشه جلویِ این اثر زیبا و خوب رو گرفت.
مامان خوبم
از معلمی شما گفتم، چون عاشق این کار هستید و همزمان بهترین مادر برای فرزندانتون بودید و هستید.
مامان خوبم
این عشقی که به معلمی و کودکان داری، مصداق واقعی تلاش مستمر کردن برای رسیدن به اهداف هس و میشه همه جا مثالش زد. مصداق بارز آفرینشگری در این دنیای پرتلاطم.
خدا حافظت باشه همیشه مامان خوبم و همیشه سایه‌ت بالاسرمون باشه.
عاشقتم به اندازه تمام کهکشان ها و دنیاها
روز زن و روز مادر رو به تمام زنان تبریک میگم
و به امید روزی که هیچ گونه تبعیضی برای مقام زن وجود نداشته باشه.
23 دی 1401 – حبیب اله فاتح نوبندگانی
این شعر رو تقدیم می کنم به تمام زنان و مادران سرزمینم ایران :
گره خورده نامت به هفت آسمان چو خورشید تابان به دورِ جهان یکی نامِ زیبا به سیرت نکوست چو مادر شود مرکزِ هر جهان چو تابی به من در زمان گم شَوَم به بالای عالم رِسَم با شَهان چو خرّم بهاری و اینک خداست به روی چو ماهت نگینِ جهان چو هر چه بگویم مرا نعمت است که عنقا تو هستی، سریرِ جهان